تاثیر فواصل زمانی مختلف تمرین آسایی بر تحکیم مبتنی بر ثبات و ارتقاء حافظه آشکار

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر فواصل زمانی مختلف تمرین آسایی بر تحکیم مبتنی بر ثبات و ارتقای حافظه آشکار می باشد. نمونۀ آماری پژوهش حاضر در سه گروه حافظه آشکار حرکتی (گروه های ارتقای با فاصله2ساعت، تداخل با فاصله2ساعت + آزمون یادداری با فاصلۀh 2 و تداخل بافاصله 2 ساعت + آزمون یادداری فوری)، سه گروه حافظه آشکار (گروه های 12 ساعت ارتقا، تداخل تأخیری با فاصله h12+ اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تأخیری h12+ اجرای آزمون یادداری با فاصلۀh 12)، و سه گروه حافظه آشکار حرکتی (گروه های 48ساعت ارتقا، تداخل تأخیری با فاصله h48+ اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تأخیری h48+ آزمون یادداری با فاصلهh 48) تقسیم شدند. این پژوهش شامل مراحل اکتساب و یادداری بود و تکالیف زمان واکنش زنجیره ای متناوب و زمان واکنش دو انتخابی بینایی مورد استفاده قرار گرفت. در فاز اول مطالعه، تحکیم مبتنی بر ارتقا و در فاز دوم، تحکیم مبتنی بر ثبات بررسی شد. نتایج فاز اول برای گروه های ارتقای دو ، ارتقای 12  و ارتقای 48 ساعت نشان داد تحکیم مبتنی بر ارتقا برای گروه حافظه آشکار 48 ساعت ارتقا رخ داده است. نتایج فاز دوم نیز نشان داد در هر سه گروه حافظه با فاصله تمرین آسایی 48 ساعت، گروه های تداخل تأخیری با فاصله h12 + اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تاخیری h‏ 12+ آزمون یادداری با فاصلهh 12 اثر تحکیم مبتنی بر ثبات رخ داده و در گروه های حافظه با فاصله تمرین آسایی دو ساعت (تداخل بعد از دو ساعت + آزمون یادداری با فاصله دو ساعت و تداخل بعد از دو ساعت + آزمون یادداری فوری) اثر تداخل پس گستر ایجاد شده است. همچنین، یافته ها نشان داند حافظه مربوط به تکلیف، بعد از یادگیری مهارت و در مرحلۀ استراحت، ثبات، ارتقا و تحکیم می یابد.